Revolucioni i Kaftë
i Ukrainës
Israel Shamir
Unë jam një tifoz i madh i Kievit, një qytet i
dashur, ne karakter të këndshëm boregjez, me
restorante të shumta të vogla, rrugë të pastra
me pemë të rreshtuara dhe me koshtet e saj të
birres. Njëqind vjet më parë Kievi ishte
krysisht një resort rus, e disa zona e kanë
ruajtur këtë shije. Tani Kievi patrullohet nga
banda të armatosura nga Ukraina perëndimore, nga
luftëtarë neo-nazistë të krahut të djathtë,
pasardhës të Stefan Banderës, nga trupa
kuislinge ukrinase dhe nga shkokët e tyre lokaë
të armëve me bindje nacionaliste.
Pas një muaj konfrontimesh, presidenti Viktor
Janukoviç u dorëzua. Firmosi përgatitjen e
dorëzimi për KE-në dhe ia mbathi nga gjyqesia e
revolucionarëve. Deputetët e partisë në pushtet
u rrahën dhe u shpërndanë. Komunistët nuk ishin
dakord që opozita të kishte gjithë parlamentin
për vete, prandaj ata emëruar ministra të rinjë
të marrë nga e gjitëh Ukraina. Revolucioni i
Kaftë fitoi në Ukrainë. Ky vend i madh në
Europën Lindore me 50 milion banorë ka marrë
rrugën e Libisë. SHBA-të dhe BE-ja e fituan këtë
raund, dhe e shtynë Rusinë mbrapa në drejtim të
lindjes, ashtu siç e kishin planifikuar.
Mbetet për t’u parë nëse banditët neo-nazistë që
fituan betejën do të bien dakord t’ia dorëzojnë
politikanëve frytet e ëmbla të fitores, të
cilët, Zoti e din, janë mjaftë të këqinj. Dhe më
e rëndësishmja, mbetet të shihet nëse rusisht
folësit në lindje dhe juglindje do ta pranojnë
sundimin e kaftë të Kievit, apo do të ndahen e
të shkojnë për hesap të vet, si populli i
Izraelit (sipas Bibles), të cilët pas vdekjes
së mbretit Solomon, u ngritën kundër
trashëgimtarit të tij duke thënë: “Në çadrat e
tua o Izrael!” dhe shpallën pavarësinë e
çifligut të tyre. (Mbretërve 12:16). Ndërkohë,
duket se dëshira e lindorëve për të ruajtur
integritetin e Ukrainës është më e fortë se
mospëlqimi i tyre për fitorën e kaftë. Edhe pse
ata i mblodhën përfaqësuesit e tyre për atë që
mund të jetë një deklaratë pavarësie, ata nuk
guxojnë të pretendojnë pushtetin. Këta njerëz
paqësorë kanë pak qëndrueshmëri për grindje.
Fqinji i tyre i madh Rusia, nuk duket haptazi e
shqetësuar me këtë zhvillim ogurzi. Të dyja
agjencitë ruse të lajmeve, TASS dhe RIA as që i
vunë në krye lajmet e tmerrshme të Ukrainës,
ashtu si Reuters-i dhe BBC-ja: për ta, Olimpiada
dhe biathloni kishin një rëndësi më të madhe,
siç mund ta shikoni në këto foto.
Kjo sjelle prej “struci” është tipike e mediave
ruse: sa që e gjëjnë vetën në një pozitë të
turpshme, ata i ikin duke shfaqur në televizion
baletin e Sëan Lake. Këtë bënë edhe kur ra
Bashkimi Sovjetik në vitin 1991. Kësaj here
ishin lojrat olimpike në vend të baletit.
Opozita anti-Putinit në Rusi e miratoi me gjithë
zemër grushtin e shtetit në Ukrainë. Dje Kievi,
neser Moska, bërtasin ata. Mejdani (sheshi
kryesor i Kievit, ku u bënë protestat
anti-qeveritare) është i barabartë me Bolotnayan
(një shesh në Moskë, ku u bënë protesta
anti-qeveritare në dhjetor të vitit 2012) është
një tjetër slogan popullor.
Shumica e rusëve ishin të mërzitur, por jo të
befasuar. Rusia vendosi të minimizojë
përfshirjën e saj në Ukrainë para disa javësh,
si për t’i treguar botës mosndërhyrjen e tyre.
Sjellja e tyre kufizohet nga pakujdesia. Ndërsa
ministrave të vendeve të KiE-së dhe aleatëve të
tyre në Kiev, Putini u dërgoi Vladimir Lukinin,
një emisar i të drejtave të njeriru. Një
politikan plak i nivelit të ulët, më shumë pak
ndikim, për t’u marrë me krizën e Ukrainës.
Ambasadorin rus z. Zubarov një tjetër të
parëndësishëm, i zhdukur nga sfera publike.
(Tani atë e kanë thirrur në Moskë). Putini nuk
kishtë bërë asnjë deklraratë të vetme publike në
lidhje me Ukrainën, duke e trajtuar atë sikur
të ishtë Libia apo Mali, e jo një vend fqinj
shumë afër rrethinave ruse.
Kjo qasje “me duart larg” pritej: Rusia nuk
ndërhyri në zgjedhjet shkatërrimtare të Ukrainës
në vitin 2004, as në zgjedhjen në Gjeorgji, të
cilat prodhuan një qeveri ekstremisht anti-ruse.
Rusia përfshihet vetëm nëse nëse bëhet fjalë për
një betejë reale në terren, dhe nëse një qeveri
legjitime kërkon ndihmë, sin ë Oseti në vitin
2008, apo në Siri në vitin 2011. Rusia mbështet
ata që luftojnë për kauzën e tyre, përndryshe
ajo, në mënyrë disi zhgënyese, qëndron menjanë.
Perëndimi nuk ka skrupuj të tillë. Përfaqësuesit
e tij kanë qënë shumë aktiv: përfaqësuesja e
Departamentit të Shtetit Viktoria Nuland ka
kaluar dite dhe javë në Kiev, duke ushqyer
protesuesit me biskota e duke u dhënë miliona
para kontrabandë, duke u takuar me liderët e
tyre e duke përgatitur grushtin e shtetit. Kievi
është i lagur me dollarët e freskët amerikanë
nga vetë dora e tij ( i një lloji ende të paparë
në Moskë më kanë thënë disa miq rusë). Qeveria
amerikane shpërndan para si një teksan i
pakujdesshëm në një klub nate. Çdo i ri me
dëshirën për të lufruar merr pesëqind dollar në
javë, një luftëtarë i kualifikuar mbi një mijë,
një komandant toge kishte dy mijë dollar, para
të mira për standarded e Ukrainës.
Paratë nuk janë gjithçka. Njerëzit, gjithashtu,
kanë nëvojë për një grusht shteti të suksesshëm.
Ishtë një opozitë e Janukoviçit që fitoi
zgjedhjet demokratike dhe në përputhje me
rrethanat, tre parti humbën zgjedhjet.
Mbështetësit e tre partive mund të gjenin plot
njerëz për një demostratë paqësore, apo për një
sit-in (një formë proteste duke ndënjur ulur).
Por, a do të luftonin ata kur të vinte puna për
t’u shtyrë? Me siguri jo. Edhe përfituesit e
granteve bujare të SHBA-ve dhe KiE (duke
llogaritur shumën totale të investimeve
amerikane në “ndërtimin e demokracisë” e cila
shkon në 5 miliard dollar).
Ai mund të thirreshin te sheshi kryesor për nëj
demostrim. Megjithatë, përfituesit e OJQ-ve janë
njërez të ndrojtur e nuk ka gjasa të rrezikojnë
mirëqënien e tyre. Shteteve të Bashkura i duhej
një plan më i mirë luftimi për të hequr nga
pushteti presidentin e zgjeshur në mënyrë
demokratike.
Vezë gjarpri
Në Ukrainën perëndimore çelin vezët e gjarprit:
bijtë e bashkëpunëtorëve të nazistëve që kishin
përvetësuar urrejtjen ndaj rusëve me qumështin e
nënave të tyre. Etërit e tyre kishin formuar një
rrjet në Reinhard GEHLEN, si spiunë gjermanë.
GEHLEN-i iu betua për besnikëri SHBA-ve dhe ia
dorëzoi rrjetin e tij CIA-s. Ata vazhduan luftën
e tyre guerile kundër sovjetikëve deri 1956.
Mizoria e tyre ishte legjendare, sepse ata
kishin për qëllim të trembnin popullsinë në
përputhje të plotë me urdhrat e tyre. Ata i
mbyten me duart e tyre të zhveshura të dyshuarit
si miq të rusëve.
Një rrëfim i tmerrshëm i njërit prej
pjesëmarrësve tregon për aktivitetet e tyre në
Volyn: “Një natë, ne i mbytë 84 burra. Në mbytëm
të rriturit, ndërsa fëmijëve u mbanin këmbët dhe
ua përplasnim kokën në pragun e derës... Dy
fëmijë të këndshëm, Stepa dhe Olya, 12 dhe 14
vjeç... Ne e ndamë më të voglin në dy pjesë, dhe
nuk ishte nevoja që të mbysnim nënë e tij, pasi
ajo vdiq nga një atak në zemër,”e kështu me
rradhë. Ata masakruan qindra e mijëra polakë dhe
hebrenj; edhe masakra e foshnjës Yar u krye nga
ata, me heshtjen e gjermanëve, i ngjashem disi
me heshtjen e Izraelit në masakrën e Sabras dhe
Shatilas të palestinezëve nga fashistët
libanezë të Falangës.
Bijtë e këtyre vrasësve u sollën që të urrejnë
komunizmin, sovjetikë dhe rusët, dhe të
adhurojnë veprat e baballarëve të tyre. Ata
formuan grupin e rebelëve pro-Amerikë dhe
anti-qeveritarë në Ukrainë. Krahun e djathtë të
drejtuar nga Dimitro Yarosh. Ata ishin gati të
luftonin, të vdisnin dhe të vrisnin. Njesi të
tilla tërheqin rebelë të mundshëm të
përkatësive të nryshme: zedhënësi i tyre është i
riu rus, i kthyer në ukrainas, nacionalisti
Artem Skoropadsky, një gazetar me një media të
vetën. Ka të rinj rus të ngjashëm që u
bashkokohen rrjeteve të ndryshme dhe behen bomba
vetëvrasëse në malet e Kaukazit. Të rinjë,
dëshira për aksion dhe sakrificë e të cilëve nuk
mund të kënaqet në një shoqëri konsumi. Kjo
është një stuhi sllave e tipit të Al-Kaedës të
neo-nazistëve, një aleat i natyrshëm i Amerikës.
Ata nuk luftuan vetëm për bashkëpunim me KE dhe
kundër bashkimit me Rusinë. Armiqtë e tyre ishin
edhe rusët në Ukrainë, dhe rusisht -folësit të
etnisë ukrainase. Dallimi mes dy të tjerëve
është i dyshimtë. Para pavarësisë në vitin 1991,
rreth tre të katërtat e popullsisë preferonin të
flisnin rusisht. Që atëherë, qeveritë e ndryshme
janë përpjekur të detyrojnë njerëzit të përdorin
gjuhën ukrainase. Për ukrainasit neo-nazist
kushdo që flet rusisht është një armik. Ju mund
ta krahasoni këtë me Skocinë ku njerëzit flasin
anglisht, e ndërsa nacionalistët duan t’i
detyrojnë ata të flasin gjihën Bërns.
Prapa krahut të djathtë, me luftëtarët e tij të
zjarrtë anti-komunistë dhe anti-rusë, mund të
llogaritet një organizatë e madhe: neo-nazistja
Liria (Svoboda) e Tyagnibokut. Disa vjet më parë
Tyagnibok bëri thirrje për një luftë kundër
rusëve dhe hebrenjve , tani ai është bërë më i
kujdesshëm në lidhje me çifutët. Ai është ende
si anti - rus, si John Foster Dulles. Tyagniboku
u tolerua apo dhe u inkurajua nfa Janukoviçi, i
cili donte të merrte një fletë nga libri i
presidentit frances Zhak Shirak. Shiraku fitoi
raundin e dytë të zgjedhjeve kundër
nacionalistit Le Pen , ndërsa me siguri ai do të
kishte humbur kundër çdo kundërshtari tjetër. Në
të njëjtën mënyrë, Janukoviçi dontë që
Tyagniboku të bëhej kundërshtari i tij i
thyeshëm në raundin e dytë të zgjedhjeve
presidenciale.
Partitë parlamentare (me e madhja është partia e
Julia Timoshenkos me 25% të vendeve. Më e vogla
ishte partia e boksierit Kliçlo me 15%) do të
mbështesnin trazirat si një mënyrë për të fituar
pushtetin e humbur nga zdhedhjet.
Bashkimi i nacionalistëve dhe liberalëve.
Kështu na u formua dhe bashkimi i nacionalistëve
dhe liberalëve. Ky bashkim është një markë
tregtare e një politike të re të SHBA-ve në
Evropën Lindore. U miratua në Rusi dy vjet më
parë, kur armiqtë e Putinit u ndanë në dy grupe
: ai i liberalëve pro - perëndimore dhe të
aleatëve të tyre të rinj, dhe ai i
nacionalistëve etnik rus, si dhe neo- nazistët e
but dhe të ashpër. Liberalët nuk do të luftojë,
ata janë të panjohur nga masa, ato përbëhen nga
një përqindje mbi – mesatare prej hebrenjve,
homoseksualëve, milionerë dhe opinionistë
liberal. Ndërsa nacionalistët mund të nxisin një
masë të madhe trushpëlarësh gati pothuajse sa
bolshevikët, dhe është e sigurt që ata do të
luftojnë. Ky është një koktejl anti - Putin më i
preferuari nga SHBA-të. Kjo aleancë në të
vërtetë arriti të merrte mbi 20 % të votave në
zgjedhjet e Moskës, pasi përpjekja e tyre për të
kapur pushtetin me grusht shteti u dënua nga
jashtë nga Putin. Ukraina është veprimi i tyre
dytë, i suksesshëm dhe i përbashkët.
Kini parasysh: liberalët nuk duhet që ta
mbështesin demokracinë. Ata veprojnë në këtë
mënyrë vetëm nëse ato janë të sigurt se kjo
demokracia do t’u japë atë që ata duan.
Përndryshe, ata mund të bashkojnë forcat e tyre
me al Kaedën siç po ndodh tani në Siri, si në
Libi me ekstremistët islamikë, si në Egjipt me
ushtrinë, ose me neo- nazistët siç po ndodh tani
në Rusi dhe Ukrainë. Historikisht, aleanca
liberalo -naziste nuk ka hyrë në punë, sepse
nazistët e vjetër ishin armiq të bankierëve dhe
kapitalit financiar, dhe për këtë arsye anti -
çifutë. Ky autostop mund të shmanget : Musolini
ishte miqësor me çifutët dhe kishte disa hebrenj
ministra në qeverinë e tij. Ai kundërshtoi
qëndrimin anti - çifut të Hitlerit duke thënë se
"hebrenjtë janë të dobishme dhe miqësore ".
Hitleri u përgjigj se nëse ai do të lejojë një
gjë të tillë atëherë me mijëra hebrenj do t’i
bashkohen partisë së tij. Në ditët e sotme, ky
problem është zhdukur: neo-nazistët modern janë
miqësorë ndaj hebrenjve, bankierëve dhe
homoseksualëve. Vrasësi norvegjez Breivik është
një mostër shembullor i një çifuti miqësore neo-
nazist. Të tillë janë dhe ukrainasit dhe rusët
neo-nazistë.
Ndërsa banditët e vërtetë që vranë të gjithë
hebrenjtë (dhe Polin), trashëgimtarët e tyre
modernë po marrin një mbështetje të vlefshme nga
hebrenjtë e sotëm. Oligarkët e origjinës çifute
(Kolomoysky, Pinchuk dhe Poroshenko) i financuan
ato, ndërkohë që një udhëheqës i shquar hebre,
Kryetar i Shoqatës së Organizatave hebraike dhe
Komunitetet e Ukrainës, Josef Zissels, i ka
mbështetur dhe i ka justifikuar ato. Ka shumë
përkrahës të Banderas në Izrael, ata zakonisht
thonë se Bandera nuk ishte një antisemit, edhe
pse ai e kishte mjekun e tij hebre. (Njësoj si
Hitleri). Çifutët nuk donin t’ja dinin për
nazistët që nuk i shënjestruan ato.
Revolucioni : Plani
Revolucioni meriton të përshkruhet me disa
rreshta: Janukoviç nuk ishte një president shumë
i keq, por i kujdesshme edhe pse i dobët.
Gjithsesi Ukraina arriti në buzë të greminës
financiare. (Ju mund të lexoni më shumë për këtë
në një shkrimin tim të mëparshëm ) Ai u përpoq
ta shpëtonte nga situata duke bërë aleancë me
KiE-në, por KiE nuk kishte para për të në
këmbim. Pastaj ai u përpoq për të bërë një
marrëveshje me Rusinë, dhe Putin i ofroi atij
një mënyrë për të dale por kjo gjë shkaktoi
reagimin e dhunshëm të KiE dhe SHBA-ve pasi ata
ishin të shqetësuar se do ta forcojë Rusinë.
Yanuk , siç njerëzit e quajnë atë shkurtër,
kishte disa miq. Oligarkët e fuqishëm ukrainas
të cilët nuk ishin aspak të dashuruar me të.
Përveç arsyeve të zakonshme, ata nuk e pëlqejnë
zakonin sulmues të birit të Yanuk -ut . Këtu ata
mund të ketë pasur një farë të drejte siç është
shprehur dhe kreu i Bjellorusisë, trimi
Lukashenko, se mënyra joortodokse e marrjes së
bizneseve nga djali i Yanuk-os u solli atyre
fatkeqësi.
Elektorati Yanuko-së, rusisht - folësit e
Ukrainës (dhe ata janë një shumicë në atë vend,
ashtu si anglisht folësit skocezë janë shumicë
në Skoci ) ishin të pakënaqur me të, sepse ai
nuk u ka dhënë atyre të drejtë të flasin rusisht
dhe që fëmijët e tyre të mësojnë në rusisht.
Pasuesit e Julia Timoshenkos nuk e duan atë
sepse ai e burgosi udhëheqësen e tyre .
Sulmi i orkestruar nga SHBA-të ndaj Presidentit
të zgjedhur ndoqën udhëzimet Gene Sharp-it në
një formulë shtatëshe, domethënë : ( 1 ) të
konfiskojë një shesh qendror dhe të organizojnë
një masë paqësore në një bllok, ( 2 ) të flitet
pa fund për rrezikun e shpërndarjes së dhunshme
, ( 3 ) nëse autoritetet nuk bëjnë asgjë, le të
provokohet gjakderdhje, ( 4 ) të hapet lajmi për
vrasje të përgjakshme , ( 5 ) se populli është i
tmerruar dhe i tronditur dhe ( 6 ) i shtyur ( 7
)dhe se kompetenca të reja e kanë marrë përsipër
situatën.
Elementi më i rëndësishëm i skemës asnjëherë nuk
është shprehur qartazi nga Sharpi dinak, dhe kjo
është arsyeja pse lëvizja Oçupy Wall Street nuk
ja arriti rezultatit të dëshiruar. Ju duhet të
keni një Master në Komunikim që t’i keni mediat
kryesore në anën tuaj. Por këtu ,media
perëndimore është plotësisht në anën e rebelëve,
për ngjarjet që janë të organizuar nga ambasada
e SHBA.
Në fillim, ata u mblodhën për një protest
paqësore në Sheshin e Pavarësisë ( Sheshi
Mejdani ) duke përfshirë këtu: marrësit e
fondeve nga USAID-i, një rrjeti i madh i OJQ-ve,
përkrahësit e oligarkut të arratisur
Khoroshkovski , neo - nazistët e Sektorit të
djathtë dhe radikalët e Kauzës së Përbashkët.
Kuvendi i qetë u argëtua nga artistët, ushqim
dhe pije falas, sex pa hezitim – le të themi një
tip karnavalesh në qendër të kryeqytetit, dhe
kështu filloi duke tërhequr masat, siç do të
ndodhte në çdo qytet tënjohur të botës. Këto
karnavale u paguan nga oligarkët dhe nga
ambasada amerikane.
Por karnavalet nuk mund të zgjasin përgjithmonë.
Ashtu si dhe ç’u përmend në rastin (2 ),
thashethemet e shpërndarjes së dhunshme u
përhapën menjëherë . Njerëzit u frikësuan dhe ja
mbathën me të katërtat. Vetëm një turmë e vogël
e aktivistëve mbetën në shesh. Provokim sipas
pikës numër ( 3 ) është furnizuar nga një agjent
perëndimor brenda administratës, z Sergej
Levochkin. Ai shkroi letrën e tij të dorëheqjes,
me t’a postuar atë urdhëroi policinë për një
shpërndarje të dhunshme. Policia menjëherë
ndërhyri dhe shpërndau aktivistët. Askush nuk u
vra, askush nuk u plagos rëndë. Por sot qeveria,
në mënyrë paradoksale, pas një numri prej qindra
të vrarësh thërret fuqishëm për vrasje të
përgjakshme në atë kohë. Mediat botërore, ky
mjet i fuqishëm në duart e Masterit të
Komunikimit (oratorisë) qortuan rëndë : "
Yanukoviç ka masakruar fëmijë".
E përmendëm Gene Sharpin, por Mejdani kishte
një tjetër bashkëprojektues: Guy Debord bashkë
me konceptin e tij të Shoqërisë së Spektaklit.
Yanukovych bëri gjithçka për të ndërtuar
rezistencën në Mejdan: ai dërgoi policinë e tij
e trazirave për të shpërndarë turmën, dhe pasi
ata e bënë vetë gjysmën e punës. Pas një
trajtimi të tillë, edhe një qen shumë i qetë do
të kafshojë.
Debord erdhi në Mejdan ashtu siç ai shkoi në
Libi dhe Bosnje, duke pretenduar të drejtat e
njeriut dhe duke kërcënuar me sanksione dhe
bombardimet. Sa herë që vjen ai, lufta vjen pas
tij. Unë shpresoj se do të jetë larg nga çdo
vend që ka në plan për të vizituar.
Viktimat e para të Revolucionit Broën kanë qenë
monumentet – sidomos ato të Leninit, sepse ata e
urrejnë komunizmin në çdo formë, sepse
revolucionarët solidarizohen me palën e humbur,
me nazistët gjermanë.
Historia do të na tregoni se në çfarë mase Yanuk
dhe këshilltarët e tij do ta kuptojnë se çfarë
bënë. Gjithsesi , ai inkurajoi zjarrin e
Mejdanit nga një forcë policore pa armë. Neo-
nazistët e Mejdanit kanë përdorur snajpera
kundër forcave të policisë, dhjetëra njerëz u
vranë, por Presidenti Obama bëri thirrjeqë
Yanuk të tërhiqet, dhe ai u tërhoq. Një diplomat
i KiE do ta kishte kërcënuar atë me bankën e të
akuzuarve të gjykatës së Hagës, dhe ai do të
kishte thrrur dhe policinë e tij pas. Asnjë
qeveri nuk do të mund të funksionojnë në
rrethana të tilla.
Përfundimisht ai dha dorheqje. Rebelët morën
pushtetin, e ndaluan gjuhën ruse dhe filloi
plaçkitja e Kievit dhe Lvovos. Tani jeta e
njerëzve të qetë të Kievit është kthyer në një
ferr të gjallë: plaçkitjet e përditshme, rrahje,
vrasje të shumta. Fitimtarët janë duke
përgatitur një operacion ushtarak kundër zonat
ruso - folëse në jug lindje të Ukrainës.
Spektakli i revolucionit ende mund të kthehet në
një të vërtetë të përgjakshme.
Disa Ukrainas shpresojnë se Julia Timoshenko, e
sapo liruar nga burgu, do të jetë në gjendje të
frenojë rebelët, ndërsa të tjerët shpresojnë se
presidenti Putin do t’i kushtojë kujdes dhe kohë
ngjarjeve të Ukrainës, tani që lojërat e tij
olimpike përfunduan. Spektakli nuk mbaron derisa
zonja e trrashë nuk këndon, por se ç’këngë do të
këndoj ajo ende mbetet për t'u parë dhe dëgjuar.
http://www.mediaelire.net/lajm/645/revolucioni-i-kafte-i-ukraines/